پانتئون معبد رومیان ، کلیسای کاتولیک ها .
پانتئون واژه ای یونانی به معنی " به احترام تمام خدایان " از پر آوازه ترین و بانفوذترین ها در تاریخ معماری است که از ساخت اولیه آن در سال 27 قبل از میلاد چندین بار دچار آتش سوزی و ویرانی شد و بالاخره در سال 125 میلادی به شکلی که امروزه دیده می شود بازسازی شده و مورد استفاده قرار گرفته است . ساختمان اصلی گرد و گنبددار است . این گنبد دارای پوسته ای از متریالی به شکل بتون امروزی است که در وسط خود سوراخی بزرگ به قطر 7/8 متر و بدون شیشه ( معروف به چشمه نور یا اوکولوس ) دارد و این تنها منبع نور تامین کننده فضای داخلی ساختمان است . این گنبد تا حدود 300 سال بزرگ ترین گنبد جهان به شمار می آمد . هنوز هم به عنوان بزرگ ترین گنبد بدون حمایت جهان از آن نام برده می شود . برای حفظ تعادل در فشار ، ضخامت پایه های گنبد 6 متر و نزدیک به سقف 1 متر است . هم چنین در قست های فوقانی از سیمان سبک تری استفاده شده است . هم چنین در سطح آن ها فرو رفتگی هایی ( یکی درمیان مستطیل و دایره ) مشاهده می شود که بالای هر کدام طاقی هلالی وجود دارد . این باعث می شود فشار گنبد به جرزهای دیوار منتقل شود . فاصله نوک گنبد از کف حدود 43 متر است . کف بنای اصلی و درست زیر منبع نور ، اندکی محدب است با زه کشی هایی بسیار کم عمق تا هر آبی را که وارد فضا میشود به سمت مرکز هدایت کنند . این آب ها نهایتا به چاهی سرازیر می شوند
در فضای جلوی ساختمان نیز رواقی مستطیل شکل وجود دارد که برخی معتقدند هماهنگی چندانی با ساختمان اصلی ندارد و شاید بعدها به آن اضافه شده است .
16 ستون عظیم که در ایوان مشاهده می شوند هر کدام 60 تن وزن دارند و هم چنین ارتفاع شان به حدود 12 متر می رسد . این ستون ها از مصر و از طریق رودخانه نیل به این مکان آورده شده اند .
پانتئونی که هم اکنون مشاهده می کنید تنها با اندکی تغییر همان چیزی است که 2000 سال پیش به وجود آمده است . با این حساب می توان گفت که پانتئون بهترین بنای محافظت شده از دوران روم باستان است .
